مطالعه بافت شناسی و آناتومی نای در کبک‌های بومی (چوکار چوکار)

این تحقیق بر روی 8 جفت کبک نر و ماده سالم بومی در سن 20 هفته صورت گرفت. پرندگان با اتر بیهوش و به روش انسانی کشته شدند. پس از تشریح، موقعیت نای و ساختارهای مرتبط مشخص و به سه قسمت قدامی، میانی و خلفی تقسیم گردید. ویژگی‌های نای شامل تعداد و شکل ظاهری حلقه‌های نایی، محل اتصال ماهیچه جناغی-نایی، کامل یا ناقص بودن حلقه‌ها، مقطع عرضی و چیدمان آن‌ها، وجود رباط‌های حلقوی، میزان استحکام نای در برابر فشار با استریومیکروسکوپ بررسی شد. نمونه‌هایی از سه قسمت جهت پایدارسازی به فرمالین بافر 10 درصد منتقل شدند. برش‌های بافتی با هماتوکسیلین-ائوزین و رنگ‌آمیزی‌های اختصاصی آلسین بلو، پاس، فوت، ورهوف و ماسون تری کروم رنگ‌آمیزی شد. حلقه‌های نایی در کبک‌های بومی، کامل و از قدام به خلف از الگوی بیضی به گرد تغییر نمودند. آن‌ها دارای رباط‌های حلقوی بوده و در برابر فشار مقاوم هستند. تعداد آن‌ها 102 تا 114 عدد و محل اتصال ماهیچه جناغی-نایی بین حلقه 90 تا 102 بود. ساختار بافتی نای بین قسمت‌ها و جنس‌های مختلف، تفاوت قابل توجهی نداشت و از طبقات مخاطی-زیرمخاطی، غضروفی-ماهیچه‌ای و سروزی تشکیل شده بود. بافت پوششی، شبه مطبق استوانه‌ای مژه‌دار است که دارای غدد موکوسی از نوع حبابی ساده بود. غدد در آلسین بلو، مثبت ولی در پاس، منفی بودند. ماهیچه مخاطی مشاهده نشد. پارین-زیرمخاط سست دارای همه رشته‌های همبندی بود. طبقه غضروفی-ماهیچه‌ای، از حلقه‌های کامل غضروف شفاف و ماهیچه‌های مخطط تشکیل شده است. سروز از بافت سست حاوی رگ‌های خونی، گانگلیون عصبی پاراسمپاتیکی، چربی و رشته‌های همبند تشکیل شده بود.